امیر المومنین مولا علی (ع) و سوره برائت

در سال نه هجری وقت آن رسیده بود  که پیامبر هر نوع مظاهر بت پرستی و حرکت غیر انسانی را با نیروی نظامی در هم بکوبد و با توسل به قدرت بت پرستی را که منشا عمده مفاسد اخلاقی و اجتماعی و یک نوع تجاوز به حریم انسانیت بو د را ریشه کن سازد و بیزاری خدا و رسولش رادر سرزمین منی در روز عید قربان و در اجتماع  بزرگ حج که از همه نقاط حجا زدر آن گردآمده بودند اعلام بدارد و به بت پرستان حجاز هشدار دهد که باید وضع خود را  تا چهار ماه دیگر روشن کنند و اگر به آیین توحید بگروند از زمره مسلمانان خواهد بود  و بسان دیگران از مزایای مادی و معنوی اسلام بهره من خواهند شد ولی اگر بر لجاجت و عناد خویش اصرار ورزند پس از چهار ماه باید آماده نبرد شوند  و بدانند که در هر جا که دستگیر شوند کشته خواهند شد .

آیات سوره برائت هنگامی نازل شد که پیامبر (ص) تصمیم به شرکت در مراسم حج را نداشت زیرا در سال پیش که سال فتح مکه بود  در مراسم حج شرکت کرده بود و قرار بود که در سال آینده نیز که بعدها حجه الوداع نامیدند در این مراسم شرکت کنند از این رو ناچار شد کسی را برای ابلاغ پیامهای الهی انتخاب کند . نخست ابوبکر را به حضور طلبید و قسمتی از آن سوره برائت را به او آموخت و او را با چهل نفر روانه مکه معظمه نمود تا در روز عید قربان این آیات را بخواند .

ابابکر در راه بود که پیام وحی بر پیامبر نازل شد و به پیامبر دستور رسید که این آیات را باید خودت یا کسی که از توست بر مردم بخواند و هیچ کس دیگری نمی تواند این کار را انجام دهد .

چیزی نگذشت که پیامبر علی (ع) را خواستند و به او فرمان دادند که سریع حرکت کند و آیات را از ابو بکر بگیرد  و پیام الهی را اعلان نماید.

مولا علی (ع) به مکه وارد شد و در دهم ذی الحجه بالای جمره عقبه با ندایی رسا سیزده آیه از آیات سوره برائت را قرائت نمود  و در واقع قطعنامه ای را که چهار ماده بود به گوش تمام شرکت کنندگان رسانید .

آیات قرآن و قطعنامه تاثیر عجیبی بر افکار مشرکین گذاشت و هنوز چهار ماه تمام نشده بود که مشرکان دسته دسته ایمان آوردند و هنوز سال دهم هجری به پایان نر سیده بود که شرک از حجاز بر چیده شد و این هم برگی دیگر از زندگانی امیر المومنان علی (ع) شد.