سادات دو عالم

((انس )) از حضرت رسول اکرم (ص ) روایت مى کند که آن حضرت فرمود: ان آدم صلوات الله علیه نظر فى الجنتة فلم یر صورت مثل صورته فقال : الهى لیس فى الجنة صورة مثل صورتى ؟ فاخبره الله تعالى و اشار الى جنة الفردوس فراى قصرا من یاقوته بیضاء فد خلها فراى خمس صور مکتوب على کل صورة اسمها: انا محمود و هذا ((احمد))، انا الاعلى و هذا ((على ))، انا الفاطر و هذه ((فاطمه ))، انا المحسن و هذا ((حسن ))، انا ذوالاحسان و هذا ((حس)) . حضرت آدم (ع ) چون در بهشت به هر سو نگریست و صورتى را به شکل و قیافه خود نیافت ، عرض کرد: خدایا، صورتى نظیر چهره من نیافریده اى ؟ خداى متعال او را متوجه بهشت فردوس کرد و حضرت آدم (ع ) در آنجا قصرى از یاقوت سفید دید و هنگامى که وارد آن قصر شد، پنج تصویر مشاهده کرد که اسامى هر یک از آنها نیز به این شرح نوشته شده بود. من محمودم و این ((احمد)) است ، من اعلى هستم و این ((على )) است ، من فاطرم و این ((فاطمه ))است ، من محسنم و این ((حسن )) است من ذوالاحسانم و این ((حسین ))است . حدیث دیگرى در همین موضوع ((شیخ عبدالرحمان صفورى ))در ((نزهت المجالس ))، و ((مولامحمد مبین )) در ((معارج النبوة ))، از حضرت صادق سلام الله علیه روایت مى کند که آن حضرت فرمود: کان آدم و حواء جالسین فجائهما جبرئیل و اتى بهما الى قصر من ذهب و فضة شرفاته من زمرد اخضر فیه سریر من یاقوتة حمراء و على السریر قبة من نور فیها صورة على راسها تاج ، و فى اذنیها قرطان من لولو، و فى عنقها طرق من نور، فتعجبوا من نورها حتى ان آدم نسى حسن حواء فقال : ما هذه الصورة ؟ قال جبرئیل : ((فاطمه ))، و التاج ابوها، و الطوق زوجها، و القرطان ، الحسن والحسین ، فرفع آدم راسه الى القبة فوجد خمسة اسماء مکتوبة من نور: انا المحمود و هذا ((محمد))، و انا الاعلى و هذا ((على ))و ان االفاطر و هذه ((فاطمة ))، و انا المحسن و هذا ((الحسن ))، و منى الاحسان و هذا ((الحسین )) فقال جبرئیل : یا آدم احفظ هذه الاسماءفانک تحتاج الیها، فلما هبط آدم بکى ثلاثمائة عام ثم دعا بهذه الاسماء و قال یا رب : بحق محمد وعلى ، و فاطمة ، والحسن والحسین ، یا محمود یا اعلى ، یا فاطر یا محسن اغفرلى و تقبل توبتى ، فاوحى الله الیه یا آدم لوسئلتنى فى جمیع ذریتک لغفرت لهم ))(آدم)) (ع ) و حوا، در کنار هم نشسته بودند که جبرئیل بنزدشان آمد و آنان را همراه خود به داخل قصرى از طلا برد، در آنجا تختى از یاقوت قرمز بود و بالاى آن تخت قبه اى بود نور افشان ، و در میان آن قبه چهره اى غرقه در نور، که تاجى بر سر نهاده و دو گوشوار از لولو در گوشش ، و گردن بندى از نور بر گردنش آویخته بود. هر دو از نورانیت حیرت انگیز آن تمثال در شگفت شدند به حدى که حضرت آدم (ع ) زیبائى همسرش حواء را فراموش نمود (زیرا شاهد یک زیبائى بى سابقه و حسن بى نظیرى بود) لذا روى به جبرئیل کرد و پرسید این صورت کیست ؟ جبرئیل گفت : این فاطمه است ، و آن تاجش احمدنما، گردن بندش حیدرنما و دو گوشوارش نشانگر حسن و حسین اوست . آنگاه حضرت آدم (ع ) سر خویش را به سوى قبه نور بلند کرد، و در آنجا این پنج اسم را با خط نور نوشته دید: من محمودم و این ((محمد)) است ، من اعلى هستم و این ((على )) است ، من فاطرم و این ((فاطمه ))است ، من محسنم و این ((حسن )) است ، و احسان از من است و این ((حسین ))است. پس از قرائت این نامها جبرئیل گفت : یا آدم ، این نامها را به خاطر بسپار که بعدها یقینا به آنها نیازمند مى شوى ، و آن اسماء مشکل گشاى تو خواهند بود. بعد از آنکه حضرت آدم مرتکب آن ترک اولى شد و در نتیجه بر زمین فرود آمد، بعد از 300 سال اشک ریختن (بیاد آن نامهاى مقدس افتاد) و با آن اسماء مبارک دعائى ترتیب داد و به پیشگاه خداى متعال چنین معروض داشت : پروردگارا به حق محمد، على ، فاطمه ، حسن و حسین ، یا محمود، یا اعلى ، و یا محسن ، یا فاطر از خطاى من در گذر و توبه مرا قبول فرما. در آن هنگام از جانب خداى تعالى خطاب آمد که یا آدم اگر (در آن حال دعا) در خواست مى کردى که گناهان همه فرزندانت را بیامرزم همه آنها را مى بخشیدم )) آرى براى خداى متعال هرگز سنگینى ندارد که از برکت این دعا جمیع گناهان ما را نیز ببخشد، لذا جا دارد که ما نیز بگوئیم : ((یا رب بحق محمد، و على ، و فاطمه ، والحسن والحسین ، یا محمود یا اعلى یا فاطر یا محسن اغفرلنا و تقبل توبتنا)) حدیث مفصل دیگى جناب سلمان نقل مى کند که حضرت رسول اکرم (ص ) فرمود:((خداى تعالى از اسامى خودش نامهاى ما را مشتق فرموده است : خدا محمود است و من محمدم ، خداى اعلى است و نام برادرم على است ، خدا فاطر است و اسم دخترم فاطمه است ، خدا محسن است و نام دو فرزند من ((حسن و حسین است .((این روایت را نطنزى )) در ((خصائص علویه ))، و عده اى دیگر از دانشمندان بزرگ شیعه و سنى نقل فرموده اند، و اگر به جز این روایت ، حدیث دیگرى در دست ما نباشد از همین خبر، مطالب مهمى را مى توان استفاده کرد، و با توجه به این که بعد از سیصد سال اشک ریختن ، در هنگام درماندگى و احتیاج ، این نامهاى مقدس مشکل گشا و نجات بخش آدم ابوالبشر بوده اند، کاملا واضح است که تمام فرزندان آدم در سختى ها نیازمند آنان بوده و در طلب حاجت و رفع گرفتاریها با توسل به این اسماء مبارک کامروا خواهند بود.

مولاعلی و شیعه علی

سالروز وفات حضرت معصومه(س)

                                                                            

                                 وفات حضرت معصومه (س) بر عموم شیعیان جهان تسلیت باد.

                                                          

زندگینامه امام حسن عسکری(ع)

                                          میلاد با سعادت امام حسن(ع) عسکری بر عموم مسلمین مبارک

حسن بن علی (ع) یازدهمین امام شیعیان در سال  231 یا 232 ه.ق درمدینه به دنیا آمد . پدرش امام ها دی (ع) بود و مادرش زنی نیک کردار به نام سوسن یا حدیثه یا سلیل بود . در کودکی به همراه پدر به دستور خلیفه عباسی از مدینه به ((سامرا)) مرکز خلافت آن روز عباسیان رفت و در محله ای بنام عسکری( قرار گاه سپاهیان )زیر نظر ماموران حکومت اقامت داشت  و به همین جهت به او لقب عسکر ی داده اند .

حدود 23 سال داشت که به امامت رسید. در این دوره قدرت نظامی عباسیان به دست سپاهیان ترک بود و آنان هر گاه می خواستند خلیفه ای را عزل و دیگری را به جای او می نشاندند . از این رو دوران اماممتش هم زمان شد با چند تن از خلفای عبا سی و در همین دوره  مشکلات و شورش های فراوان گریبان گیر آن ها بود از جمله شورش یعغوب لیث صفاری از سیستان .در این هنگام پیروان امام رو به فزونی بود و بیشتر با نوشتن نامه با آن حضرت در ارتباط بودند پاسخ بسیاری از این نامه ها در کتابهای حدیث آمده است . خلفای عباسی نیز سخت امام(ع)را زیر نظر دا شتند. به ویژه اینکه شماری از کار گزاران  حکومت او را شایسته خلافت می دانستند .دلیل دیگر مراقبت و آزار امام از سوی دستگاه حکومت عباسی نقل حدیث های بود در باره برچیدن حکومت های ستمگر توسط حضرت مهدی (عج) فرزند  و جانشیتن امام حسن عسکری (ع).

به همین دلیل امام نیز برای در امان ماندن مهدی موعود (عج) تدابیر ی سنجید .آن حضرت ولادت مهدی (عج) را پنهان می کرد  و اگر به نزدیکان نیز بشارت می داد.از آنان می خواست که آن را پوشیده نگه دارند .یک سال پیش از شهادت خود  حضرت مهدی(عج) را به مکه فرستاد و برای انحراف افکار دشمنان از موضوع امامت   مادرش را وصی خود قرار داد مانند  امام حسین (ع) که خواهرش زینب را وصی خویش قرار داد  اما امامت و جانشینی او را به خواص شیعه و نز دیکان اعلام کرد .در شمایل ان حضرت آمده است  چشمانی سیاه   قامتی نیکو  صورتی زیبا و بدنی موزون داشت .

امام حسن عسکری(ع)زاهدترین و عابدترین مردم عصر خود بود . کم سخن می گفت و بیشتر می شنید . بخشنده بود و خوش اخلاق. علمای مسیحی زمانش او را عیسی مسیح می پنداشتند و به دانش و کمالش معترف بودند . در بیشتر گزارش های که در دوران زندان آن حضرت در دست آمده که زندانبان شیفته شخصیت آن حضرت  می شدند . روایت است که وقتی امام در زندان صالح بن وصیف بود عباسیان دو تن از افراد پست را بر او گماردند .

پس از مدتی با کمال تعجب دیدند  ان دو نماز می خوانند و روزه می گیرند . انان را ماخذه کردند و در مورد امام از آنان پرسیدند . پاسخ انان چنین بود :ان مرد همواره روزها روزه است و شبها را تا صبح در حال عبا دت . هر گاه بر ما نظر می کرد از شکوه و جلالش به خو می لرزیدیم و تاب و تحمل نداشتیم .

امام حسن عسکری (ع)  در 28 یا 29 سالگی در سامرا مسموم شد و به شهادت رسید و فرزند خردسالش مهدی موعود (عج) بر او نماز گزارد  وای نماز دیگری نیز با حضور جمعیت و به امامت برادر خلیفه ب راو خواندند  و پیکر مطهرش را در خانه خود  کنار قبر پدر به خاک سپردند . رساله ای در تفسیر دو سوره اول و دوم قرآن به ایشان منسوب است این تفسیر بارها در ایران و جهان عرب چاپ شده است .